Dag 21: missie volbracht :-)

Zo,  ik ben er. Doe me dat maar eens na. En dat bedoel ik positief: je zou dit ook eens moeten proberen. Ik had nog minder kilometers in de benen dan een huisvrouw die dagelijks de kinderen naar school rijdt,  dus als ik het kan,  kan iedereen het. Wat je er voor terug krijgt is een stel getrainde kuiten, een lekker kleurtje (althans,  op hoofd, armen en benen,  de rest is nog als een melkfles)  en een reeks geweldige ervaringen. Ik zou het zo,  zonder twijfel weer doen. Ook zonder wat overtollige ballast die ik mee had, je sleept immers alles bergop. Daarentegen zou ik weer wel een slaapzak meenemen,  die heb ik namelijk nog wel eens gemist.

Het werd me vandaag ineens duidelijk dat het routeboekje me een loer draaide: 'we rijden wat om,  maar u ziet zo wel de Camargue in al zijn facetten'.  Als ik had geweten dat er op de volgende pagina had gestaan: 'het land lijkt op west Nederland'  dan had ik het anders aangepakt.

Groene hart

Zeeland

Het is een kruising tussen Zeeland en het groene hart. Het lijkt hier en daar ook wat op midden-delfland,  en dat is thuis,  in tegenstelling tot hier maar 5km rijden :-)

Maar dat mag (en zal) de pret niet drukken,  ik ben er!

Haha, wie had dat gedacht

Miljaar,  ik heb het gehaald. Ik had het niet verwacht hoor,  maar ik weiger op te geven. Je ziet,  met een beetje wilskracht kom je een heel eind!

Surly, zee en ik :-)

Het tweede bewijs is hierboven. Zee! 

Ik kreeg toch ineens trek in mosselen toen ik hier arriveerde. Geen idee waarom, maar mosselen en het oppeuzelen ervan is al jaren een grote hobby van me. Aangezien ik bij zee zit moest er wel wat te scoren zijn. En ja hoor: Suggestion du Chef: Moules Marinières.

Zowel voor hen als mij bleek Saintes-Maries-de-la-Mer het eindpunt

En toen,  toen...  Toen kwam Nina!!

Een hele bijzondere taxi :-)

Kijk ons eens gelukkig zijn in de middagzon. Nina had het wel wat warmer verwacht. Nou,  die spreken we later nog wel.

Zo,  het is dus gedaan met de avonturen. We zitten inmiddels in ons hotel, midden in de Camargue. We hebben een eigen terrasje en een 'eigen'  sloot. Daar voer net doodleuk de rondvaartbever van 15:00 weg. Naast bevers ook al een berg Ibissen en flamingos gespot. Benieuwd wat we nog nog meer tegen komen.

Vrinden,  ik dank jullie allemaal hartelijk voor alle lieve,  leuke,  aanmoedigende, hartverwarmende, trouwe berichten. Ik heb ze allemaal gelezen en was met elk blij. Jullie hebben er ook aan meegeholpen dat ik hier nu zit. Bedankt!

Afstand vandaag : 58km
Afstand totaal : 1584km
Afstand te gaan volgens boekje : 0!
Hoogtepunt van de dag : ja,  bedenk die zelf maar...

Hahaha, kijk nou wat er op me te wachten staat!! Is dat niet lief?

Voor de man met de (inmiddels) ijzeren kont :-) 

Dag 20: Arles

Een korte maar vervelende etappe vandaag: Arles -  Avignon,  een luttele 47 kilometer. Ik ben wat later vertrokken en heb te laat ontbeten. Resultaat: slappe benen in de gillende hitte. Slechte combi.

Onderweg geen foto's gemaakt. Veel te heet voor,  en de middagpauze was voor een supermarkt op een modern dorpsplein dus daar zit je ook niet op te wachten.

Mijn hotel in Arles had ik snel gevonden,  het hotel du Forum,  midden in het centrum.
Vrij ouderwets maar niet oud. 'Met originele details' zou de makelaar zeggen.

"Een paar originele details (nee, niet op mijn kamer)

Arles is leuk.  Heel leuk zelfs. Niet zo massaal als Avignon en sfeervol. Onder de verplichte bezoeken bevonden zich een kerk, crypte onder de stad (?) en een uitzicht op de Rhône.

Paaps rariteitenkabinet

Ze verzinnen ook elke keer iets nieuws,  de roomse geldwolven. In Santiago kun je tegenwoordig een elektrisch kaarsje (lampje) branden voor €0,50 en hier maken ze het helemaal bont. Voor €0,50 / €1,00 / €2,00 kun je de vitrine met relieken resp. 1, 2 of 4 minuten laten verlichten. Ik had het geluk dat iemand net het hemelse licht had laten ontsteken. Van dijbeen tot schedel, van teen tot vingerkootje. Elke heilige had er wel een aandeel in. Heb ik nog niet eerder gezien.
De crypte bleek een meevallertje. Wegens problemen met de 'ordinateur'  mocht ik doorlopen zonder te betalen. Achteraf maar goed ook. Ik een paar trappen af,  kom ik in een donkere,  vochtige hal,  zonder iets.

Okee, en nu?

Ik hoopte nog even op stapels met schedels of botten,  maar nee hoor. Alleen maar gedrup op de stenen. Waar dat water vandaan komt valt alleen maar te vrezen als je bedenkt dat Arles vandaag 32 graden en gortdroog is.

Bij het verlaten van de crypte stond op een deur wat nou de bedoeling van het geheel was. Weten we dat ook weer.

Nu snap ik het

Mijn hotel zit aan het place du Forum. Blijkt daar net het café tegenover te zitten dat van Gogh heeft geschilderd. Ik ben er een wijntje gaan drinken. Geloof me,  ik ben vandaag de meest gefotografeerde Rijswijker en mijn tronie prijkt binnenkort van Korea tot Canada. Je betaalt hier trouwens het dubbele van wat ik elders betaalde, maar de roem is me wat waard :-)

Je ziet door de grijze haren heen nog net mijn hotel

Ze jagen hier in de stad ook nog graag stieren over de kling. Morgen om 21:30u is er weer een vertoning:

Overmorgen weer verse ossenworst

Het blijft een raar volk,  ze maken kernwapens, maar houden tradities als stierenvechten en hurktoiletten (lekker voor je bovenbenen na 1500km fietsen)  in ere.

Tot slot nog een opmerkelijkheidje:

Zie ik dubbel? Belangrijke steden worden dubbel vermeld!

Ook dit zou verboden waar moeten worden in het buitenland, net als dat tegeltje op de wc in Gerolstein. Maar hé,  wat zien ik?  Welke plaats staat er dubbel op?  Precies. Dat dan weer wel.

Morgen de laatste etappe en dan wordt het even stil. Heb al wel een nieuw onderwerp op het oog,  maar dat hangt af van mijn werkgever. Maar eerst nog even fietsen. Ik vertrek vroeg,  het wordt een gruwelijk hete dag door de Camargue,  een natuurgebied. Hopelijk staan er bomen. Ik klaag niet,  alles beter als kou en regen.

Afstand vandaag : 47 km
Afstand totaal: 1526km
Afstand te gaan volgens boekje : 59 km
Hoogtepunt van de dag: blij verrast met mijn hotel en Arles.

Café la Nuit anno 2012. Alleen het geel herinnert er nog aan

Dag 19: Avignon

Bekijk het. Mij te warm vandaag. Kwam rond 12:30u langs een enorme camping in Avignon,  73km op weg. Aangezien het tegen de 30 graden aanloopt vind ik het wel best. Ik rij morgen wel door naar Arles.

Vanochtend om een uurtje of 8 vertrokken. Het eerste uur deed ik 25 gemiddeld en dat is best wat voor mijn doen. Ik had er uitschieters van tegen de 35 bij,  dankzij de wind.

Onderweg kwam ik door Suze la Rousse. Wat een prachtige naam en wat een stoer kasteel staat daar.

Hoog en (sinds gisteren) droog

Verder bracht de weg weinig spannends, tenzij je van wijnranken houdt. Kilometer na kilometer staan ze in velden langs de weg. Soms helemaal verwaarloosd,  maar veel vaker staan ze er pico bello bij.

netjes op een rij

Zo ver het oog reikt

Onderweg haalde ik nog twee collega cyclotouristen in. Allebei op een racefiets met minimale bepakking. We moesten een hoge brug bij een krachtcentrale over de Rhône over. Alsof ze stil stonden! Die moeten zich rot hebben gevoeld zeg.  En ik voelde me super. Uiteraard een tandje harder gefietst,  want het is lullig als ze mij weer inhalen. Zo zie je,  alle 'training on the job' tot nu toe werpt z'n vruchten af.

Mijn camping is van het type 'ultra'. Wat een joekel,  maar het mooiste: bijna niet gevuld met kampeervolk. Ik sta met mijn tentje alleen ten midden van allemaal potentiële plekken.

De camping heeft ook gratis wifi, een restaurant en een bar,  altijd makkelijk. De bar van de camping van gisteravond ging om 19:15 dicht. Schande. Zat net zo leuk te praten met een schot uit Kyle of Lochalsh, een plek waar Nien en ik zo graag komen. Heel bizar om hem daar (hij werkt als seizoenswerkende fruitveredelaar)  tegen te komen. En nee Marielle,  ook geen foto van hem. Was ook slecht geweest voor de bezoekersaantallen,  hij leek een beetje op Spud uit Transpotting. Volgens hem was het dragen van bakkebaarden weer helemaal in in de UK, met dank aan Bradley Wiggins, de winnaar van de tour. Benieuwd welke renner de snor weer op de kaart weet te zetten.

Terwijl ik dit typ maak ik net kennis met een Duitse. Daar dan wel weer een foto van gemaakt:

Kennen wij elkaar?

Ze komt me zo bekend voor...  Hierna ga ik Avignon in,  kijken of ik daar nog wat kan fotograferen.

-*-*-*-h-i-e-r-l-a-n-g-s-a-f-k-n-i-p-p-e-n-*-*-*-

Zo,  ben ik weer. Best leuke stad,  wel het drukste dat ik tijdens mijn hele reis heb meegemaakt. Ik ben het niet meer gewend.

In de veertiende eeuw was Avignon de residentie van maar liefst 9 pauzen. Het pauselijke verblijf kun je bezichtigen en dat heb ik gedaan. Er is weinig van het originele over omdat het 'gebouw'  door de eeuwen heen meerdere bestemmingen heeft gehad. Het was vorige eeuw een kazerne en daar knapt geen enkel gebouw van op.

mooie voorgevel

Het eerste aanzicht is trouwens wel erg stoer. Kan zo in een spannend ridderboek.

terras

Genoeg etablissementen in Avignon al lijkt de lokale ijs-maffia het aftroggelen der toeristen aan te voeren. Het ijs is schreeuwend duur maar vindt gretig aftrek op dagen als vandaag met een temperatuur van (vanmiddag)  32 graden.
Morgen rustig aan doen om niet te veel op te warmen. Volgende stop: (alsnog naar)  Arles op slechts 40km afstand :-)

Afstand vandaag : 73km
Afstand totaal: 1479km
Afstand te gaan volgens boekje : 99km
Hoogtepunt van de dag: die twee met die racefiets. Haha,  dat voelde echt goed :-)

Dag 18: de dag na gisteren

Zo,  ben ik weer. Gisteren was een zware dag. Ik moest de laatste twee heuvels van de route over en dat waren gelijk ook de twee langste. Nieteens zo vreselijk steil,  maar wel lang. De ene 7000 meter,  de andere dik 8000 meter.

Deze ging nog wel

Ik rij nu al twee en een halve week rond met spierpijn en dat wreekte zich gisteren een beetje. Om wat bij te komen voor de laatste etappe dus vandaag even een rustdag ingepland. Het grappige is dat wandelen me trouwens niets doet na het fietsen. Het zijn compleet andere spieren en qua conditie trek ik het inmiddels ook wel. Ik werd op de laatste heuvel nog wel ingehaald door een zeventigplusser op een racefiets,  inclusief volgauto. Het was een Belg en hij riep me nog wat toe.  Ik kon het niet verstaan, evenmin hoorde hij dat ik dacht: je gaat lekker ouwe,  ik heb er al een col en 75km opzitten en er 3 weken kamperen aanhangen.

in de afdaling van col één

Het weer is onverminderd Hollands,  op de windrichting na. Ik weet zeker dat ik gisteren 5 bft mee had uit het noorden. Ik heb te doen met alle stumperds die deze route andersom rijden. Ten eerste trappen ze zich echt een slag in de rondte,  ten tweede is hun einddoel 'thuis'. Da's toch ruk?  Je wilt toch niet naar huis rijden? Dan ben je je hele tocht bezig met hoe mooi het thuis wel niet moet zijn. Of 'hoe zou het weer thuis zijn' . Voor die mensen komt de Tip van Toet: blijf thuis. Scheelt een hoop spierpijn.

Onderweg zie je nog wel eens wat,  zoals reusachtige muurschilderingen. Het gaat ze goed af,  die Fransen.

deze was van een afstandje net echt

Tijdens een meteorologische update van Boris Ystak (hij noemt zichzelf ook wel eens Robbie)  gebeurde er nog iets frappants. Ik stond heuvelopwaarts, in de binnenbocht van een heel weidse haarspeldbocht een smsje te typen.  Er was echt álle ruimte. Komt er van boven een plattelandshork op een ééncylinder crossmotor mij tegemoet. Hij denkt: ik snij die bocht af (motorrijders rijden nou eenmaal graag de ideale lijn,  dat weet ik uit ervaring) en doe wat stoer voor die lul met die fiets en dat opvallende gele truitje. En ja hoor,  wat gebeurde: hij rijdt rakelings langs me (de enfant d'une putain) en pakt net een stukje berm achter me mee. En dat kun je met een auto doen,  maar met de motor beter niet. Helemaal niet in je korte broek en je hemdje. Een hartstochtelijk 'Merde!'  volgde op zijn schuiver. Hij leek in orde en hij had z'n motor snel overeind en weer aan de praat. Dat zal hem leren,  de uitslover.

Het weer: toen ik het bord 'bienvenue au Provance'  passeerde begon het te regenen,  net als toen ik in 2011 het bord 'welkom aan de Costa del sol'  passeerde. Ik maak geen geintje, naar zonnige bestemmingen laat je me het beste thuis,  ik breng ongeluk. Het waait vandaag nog altijd maar er zijn minder wolken en de zon laat zich na 6 dagen eindelijk weer zien. Wat opvalt is dat het vooral een stuk warmer is dan voorgaande dagen.

Ik typ wel veel hè?  Dat is omdat ik weinig foto's heb. En die foto's die ik heb slaan nergens op:

Dank hiervoor, dat wilde ik net weten

Ah,  ik vond nog een foto. Ziet u mijn zadel?

Niet voor veganisten

Dit zadel is een lederen Brooks zadel. Het zou lekker zitten maar vereist wel enig inrijden. Het gaat zich vormen naar de kont. Met 500km viel rekening te houden. Die 500 had ik er al op gezeten voordat ik aan deze tocht begon,  maar denk niet dat het lekker zat. Het kan natuurlijk ook mijn ongetrainde bips zijn die niets van zadels moest hebben. Het heeft ongeveer 2250km voordat kont en zadel aan elkaar gewend waren. Inmiddels is het zadel goed bezeten en zit het lekker. Althans,  de eerste 6u van de dag,  daarna voel ik hem weer maar dat lijkt me met elk zadel normaal. Moraal van dit verhaal: weet ik eigenlijk niet, maar ben blij dat we nu een stelletje vormen.

De zoektocht naar stroom draaide uit op een iq test vandaag. Omdat ik een rustdag heb draait mijn voorwiel onvoldoende om mijn telefoonbatterij op te laden. Dus moet ik op zoek naar 220v. De caravans hier sluiten aan op 220v via een 3-polige blauwe buitensterker. Mijn usb lader past daar niet op. In het toiletgebouw is bijna altijd stroom voor scheerapparaten, maar ik laat mijn spul niet graag onbeheerd achter. De oplossing vond ik in een afsluitbare toiletruimte. Afsluitbaar van binnen,  maar niet van buiten (denkt men).

McGyver in actie

Ik heb een stuk van een hek afgeknipt,  en omgebogen zodat het precies in de uitsparingen aan de buitenkant past. Resultaat: telefoon veilig én opgeladen. Ik sleep mn gereedschap toch niet voor niets mee :-)

En wat doe je verder terwijl je telefoon ligt op te laden?  Genieten van het goede leven.

Eén van de betere!

Châteauneuf-du-Pape is een van de beste wijnstreken ter wereld. Laat ik daar nu om de hoek zitten. Kon het niet laten; vandaag even geen lapsang in mijn siliconen campingbeker.  Erbij serveer ik: een Roquefort, een Saint Agur (beiden schimmelkazen)  en inktvis in eigen inkt. Op een bruine baguette uiteraard.

Een goed begin

Goede wijn behoeft geen plastieken kurk. Deze heeft nog een degelijke ouderwetsche. 

Sommigen zouden me doodschieten hierom

e kleur is roodachtig. Ja sorry. Het siliconending laat geen licht door.

Eerste indruk: bosbes,  frambozen,  kers, een houttint (dat kan ook de resterende lapsang zijn)  en een vrij scherpe afdronk. Hij is niet wrang. Een paar slokken later wordt de afdronk wat moutig. Prima wijntje.

Nou,  we gaan er maar eens van genieten. Morgen fiets ik maar Arles en dat is zo'n 110km rijden. Met de rugwind en die er nu staat en het vlakke terrein moet dat in 4u te doen zijn. Geen haast dus morgen. In Arles neem ik weer een rustdagje zodat ik vrijdag in Sts-Maries-de-la-Mer aankomt,  tegelijk met Nien. De vooruitzichten zijn opperbest,  mijn humeur ook. Tot morgen!

Omnomnom 

Dag 17: update morgen

Vandaag twee grote hellingen gedaan en ik ben een beetje moe. Zit in Valréas en zit riant in de tijd nu. Heb voor morgen een rustdag gepland en zal dan wat schrijven. Nu vooral even bijkomen.

Afstand vandaag : 89km
Afstand totaal : 1406km
Afstand te gaan volgens boekje : 177km
Hoogtepunt van de dag : met Smack my bitch up van The Prodigy met 60 bergaf. En dan 5km lang.

Ps: ik zit in de Provance en het regent.

Dag 16: Romans-sur-Misère

Soms heb je van die dagen dat alles meezit. Vandaag was zo'n dag,  op het einde na.

Vanochtend on 7u opgestaan. Laat voor mijn doen,  maar het zou toch een kort dagje worden. Slechts 60km naar Romans-sur-Isere. De weergoden waren mild gestemd: de ochtend,  in tegenstelling tot gistermiddag en - avond,  verliep droog. De wind was er nog wel,  nogsteeds van de goede kant.

Er stonden twee flinke klimmen op het programma. Niet van die laffe op-en-neer colletjes. Eens kijken hoe dat me zou bevallen. Vanaf het 'chalet'  ging het zeker 10km bergaf door een gletscherdal. Wat een feest. Mijn stalen ros haalde 30 op z'n sloffen en oh wat ging het lekker.

Toen klim één: stug bergop in het kleinste verzet. En maar draaien en maar draaien. Ik heb het aardig door inmiddels: het verstand moet op nul,  blik op oneindig. En zowaar,  na een uurtje jakkeren was ik boven. En wat kreeg ik toen: juist,  een afdaling van een kilometer of 5. Fantastisch. Zo is fietsen pas echt leuk. Ik had m'n zin,  die ik gisteren even kwijt was,  weer gevonden.

lik op het gletscherdal

In Hauterives zo zei het boekje (en Martin de fietsknutselaar)  zat een bezienswaardigheid : het Palais Idéal van Facteur Cheval, een geflipte postbode.

Het Palais idéal

Ik ben van de route afgeweken om het te bezichtigen. Niets voor mij,  maar ik heb er geen spijt van. Integendeel. Ferdinand 'Facteur' Cheval struikelde tijdens een van zijn postroutes eens over een steen. Toen hij zag hoe mooi het water de steen had gevormd besloot hij er wat mee te doen. Hij zei: 'als de natuur wil beeldhouwen zal ik het metselwerk en de architectuur verzorgen'. Hij verzamelde stenen en schelpen die hij tijdens zijn postroutes vond en bouwde er in zo'n slordige 30 jaar zijn Palais van. Velen verklaarden hem voor gek,  maar voorlopig is het nu wel een rijksmonument en het eerste (en enige) voorbeeld van 'art naïve' ter wereld.

De drie reuzen

Ik denk dat de man geniaal is. Ik voel een vreemd soort verbondenheid. Als ik ooit nog eens een tuin heb...

Na Hauterives kwam klim twee. Eveneens zonder al te veel afleiding omhoog.  En ook klim twee werd beloond met een afdaling. Zonder moeite richting Romans-sur-Isere. Sterker nog:
Met 35 op de teller naar Romans. Het bleek vals plat en de rugwind hielp mee. Ik probeerde nog een ouwe baas op een carbon racefiets voor te blijven. Lukte aardig maar hij wilde té graag weten waar ik heen ging, dus hij trok een sprintje, reed naast me en vroeg het me.'Midi'  riep ik. 'Ah,  nice winds'  was het antwoord. Fietsen is echt apart. Waar je ook komt delen alle fietsers gelijke waarden,  zoals liefde voor het materieel en respect (en soms haat)  jegens de elementen.

In Romans zou een camping zitten. Volgens mijn Garmin in het noordoosten. Verdorie,  da's 5km omrijden. Nou ja,  moet toch slapen. Dus maar gedaan. Ik voelde al nattigheid toen ik na wat buitenwijken van Romans (alle nationaliteiten van de voormalige Franse koloniën en hun buurlanden waren vertegenwoordigd) een industrieterrein werd opgeloodsd. Toen ik een vliegclub zag wist ik het zeker: hier zit helemaal geen camping. Het boekje erbij gepakt,  en jawel hoor: 'naast de vliegclub'.  Dus ik wat beter m'n best gedaan en wat ik toen zag...

Kijk,  ik ben best avontuurlijk, maar dit gaat me te ver. Misschien dat Jaap er ens wat urbex foto's van kan schieten,  maar ik pas vandaag even. Zo creepy,  caravans die er al jaren ongebruikt staan. Een camper die al die tijd al stil staat. Dit zou in Nederland ondenkbaar zijn.

Maar alles leuk en aardig,  maar dit geintje kostte me mooi 10km extra. Plus het stuk doorrijden naar de volgende camping.  Dat maakt dat ik vandaag 93km heb gereden,  meer dan gepland.

De camping is van het type 'verschrikkelijk'. Er staan Vacansoleil tenten en ik moet een bandje om. Er is hier plaats voor 1300 (!)  man. Er staan er 300 en dat vind ik nog veel te veel. Lawaai overal. Oh ja,  en ik moet een Speedo aan in het zwembad. Toedaloo motherfuckers, over mijn lijk. Morgen vroeg weer op pad dus en zo snel mogelijk weg van hier.

Wie wil me nog even helpen?  Wie zoekt even uit welk gewas dit is:

zie ik hier meer en meer

Ik dacht Quinoa,  maar dat hoort in de Andes. Ik hoor het graag.

Tot slot een sfeerbeeld, vlakbij de camping:

Blij dat ik hier niet overheen hoef, maar wel hèul mooi

Morgen twee klimmen,  elk ongeveer 7km lang. Ik vind het niet erg meer. Verstand op 0, en daarna afdalen als een gek. Ik begin het leuk te vinden en ik heb door Hoe het werkt. Na de tweede afdaling is het gedaan. Dan rijd ik de Provance binnen en wordt het vlak,  vlakker,  vlakst. 150km tot aan het einddoel. Als de wind meehelpt is het na morgen echt een eitje. Fingers crossed. 

Afstand vandaag : 93km
Afstand totaal : 1317km
Afstand te gaan volgens boekje : 262km
Hoogtepunt van de dag : Palais Ideal. Chapeau, ouwe postbode.

Dag 15: (in) Naam van God

Geen paniek,  ik ben niet bekeerd,  en dat gaat voorlopig ook niet gebeuren.

De dag startte na een vreselijke nacht.  De spookcamping bleek wel degelijk bewoners te hebben,  en dat heb ik geweten. Op het aanpalende veldje stond een caravan waar een feestje werd gegeven. Om 01:00u stopte het feestgedruis eindelijk en werd het stil. Denk niet dat ik kon slapen: het waaide hard en de temperatuur daalde tot onder de 10 graden. Met andere woorden: ik had het koud. Heel koud. Ik heb namelijk geen slaapzak mee. Ik ging immers naar het zuiden,  weet u nog. Heb wel een lakenzak en een fleece dekentje,  en daar moet ik het mee doen. Veel te koud dus. Een warme douche was me ook niet gegund: die liep op muntjes en ik heb de hele avond (en ochtend)  niemand van het camping management gezien om ze te kopen. Voordeel is wel weer dat ik niet heb hoeven (kunnen)  betalen voor de staplaats.

Zoals gezegd waait er een hele koude wind. Vanuit het noorden,  dus in mijn rug. Ik heb te doen met mensen die andersom rijden. Dat moet vreselijk zijn. Ik ben koudbloedig. 'Hoe heter,  hoe beter' is één van mijn lijfspreuken.  Dit weer past daar niet echt bij,  en ik heb me vandaag opgetuigd met: een fietsbroek, extra beenstukken,  daar overheen een lange broek. Een fiets shirt, een trui met lange mouwen en een wind jack. En nog had ik het koud. Door het vele klimmen van vandaag ging ik enorm zweten in mijn windjackje en dat werd direct afgestraft door de wind,  ookal kwam 'ie van achteren.

Pad van de vlakte 

Vandaag moest ik een hoogvlakte bedwingen. Vanuit het Rhônedal richting het land van de Isere. Het was bovengemiddeld klimwerk en elke keer maar weer naar beneden om daarna weer te klimmen. Ik was er een beetje klaar mee. Had al 24u lang koude tenen en de kampeerspullen lijken ook elke dag zwaarder te worden. Ik zat dus een beetje in een dipje.  De gedachte aan een volgende campingnacht hielp daar niet echt bij,  en ik heb het boekje geraadeegd. In de buurt van mijn eind plaats zat een chambre d' hotes,  da's frans voor ' une bed and breakfast'.

Voordat ik daar überhaupt in de buurt van kwam moest ik eerst die ellendige hoogvlakte bereiken. Volgens het routeboekje hadden voor de Franse revolutie cisterciënzer monniken een aardig imperium opgebouwd aldaar. Nu was er maar weinig meer van over. Alleen de naam van één van de gehuchten deed er nog aan herinneren.

Nondeju, wie had dat gedacht

En zo kom ik bij de verklaring van de dagtitel : de hele dag heb ik rondgereden met een hardvochtig 'Nondeju' gevoel. Ik ben er even klaar mee en je mag best weten dat ik nog héél veel meer dingen dacht,  maar die lenen zich niet voor een beschaafd blog.

Welnu,  nondeju is een oud-Hollandse verbastering van het Franse 'Nom de Dieu': naam van den heer. De naam van het dorp op de foto betekent precies hetzelfde. Cirkel rond?  Bijna.

Ik moest mijn slaapplaats nog zoeken. Kostte me 2km omrijden. Kon het eerst niet vinden,  en bleek verscholen achter een landelijke oprijlaan.  Ik werd verwelkomd door een alleraardigste man die ook nog eens Nederlands bleek. Martin was zijn naam en Hij had het 'chalet' nog vrij.

Mon chalet

Dankbaar gebruik van gemaakt. Voor 20 euro kun je je er geen bult aan vallen en alles beter dan een camping in de kou.


We blijken hier aan de pelgrimsroute van Wenen naar Santiago te zitten en het chalet is dan ook voorzien van een jakobsschelp. Cirkel nu rond?  Ja,  de gristelijke cirkel is rond. Alles in naam van de heer vandaag.

Wat ben ik blij,  dit maakt de dag van vandaag,  gisteren en afgelopen nacht ineens weer goed. Ik ben de gelukkigste fietser van Rijswijk in Frankrijk. En waarschijnlijk ook de enige ;-)

Maar het mooiste moest nog komen:
1: Martin komt straks ontbijt voor morgen brengen, 
2: hij heeft net een boodschappen mand met eten neergezet ('pak maar,  dan hoef je niet meer naar de stad') 
en 3: hij is fietsgek. Heb een uur met hem zitten praten over al zijn tochten en over zijn fiets,  die prompt werd gehaald.

Martin en zijn fiets

De oude knutselaar had twee dingen aan zijn fiets verbouwd: een derde rem die hij met zijn linkervoet kon bedienen (hij had eens een gebroken remkabel gehad,  bergaf,  en die bijna-dood-ervaring wilde hij kostte wat kost niet nogmaals meemaken),  maar het mooiste was zijn voorvork:

oude spin = voorvering

Hoe briljant is dat. Een oogje met lager van een oude kinderfiets deed nu dienst als scharnierpunt voor de voorvork(en). Een oude spin,  'die vervang ik eens per jaar',  was tot vering gepromoveerd. Hij had er veel bekijks mee. En terecht. De oude hobbyist,  het zal wel in de naam zitten.

Afstand vandaag : 69km (voelt als 969, ben gebroken)
Afstand totaal : 1224km
Afstand te gaan volgens boekje : 340km.
Hoogtepunt van de dag : De ontmoeting met Martin

Dag 14: my friend the wind (reprise)

Vanochtend om 7u de auberge verlaten om verder zuidwaarts te trekken. Het viel me direct al op dat de straat nat was en het zag er niet uit alsof het van gisteren avond was. Vol goede moed opgestapt en binnen één minuut vol in een regenbui. Ik heb van ellende m'n poncho maar aangetrokken en mijn verlichting aangedaan. Ik voelde me niet veilig op de weg.

Na een paar minuten kwam ik langs de rivier de l'ain te rijden. Vreselijk mooi,  maar dat ding ligt in een ravijnachtige constructie; 'Gorge de l'ain'  geheten. En wat wil nou: dat is een soort trechter voor regenbuien. Het werd echt te erg om te fietsen en om mijn schoenen en sokken nog een beetje te sparen ben ik maar gehurkt onder mijn poncho, naast mn fiets gaan zitten. Dat heb ik 20 minuten moeten volhouden,  daarna regende het weer wat minder.

pluspunt : ik val wel op

Die Gorges zijn echt prachtig! Jammer van dat rot weer,  anders had ik echt meer foto's gemaakt. Het was nu zelfmoord voor mijn telefoon geweest. 

Trein en autobrug op elkaar

Uiteindelijk ben ik er nog redelijk ongeschonden doorgekomen. Heb nu nog koude en natte voeten en daar probeer ik zo wat aan te doen.

Gorgeous Gorge

Tijdens de middagpauze (die altijd voor 11u is)  kreeg ik bericht van het thuisfront: het weer wordt beter en een Noorden wind. Ik zal je vertellen, dat van die wind was me al opgevallen. Ik heb hem in mijn rug,  hoezee!  Ik schat hem op kracht 3 a 4 en het gaat gemakkelijk tussen de 25 en 30 per uur als ik me wat inspan,  maar dat doe ik niet. Ik ben een luie trapper.

Daar wordt sinterklaas niet vrolijk van

Het weer is verder nog niet zo best. Ik hoop dat het vanacht overwaait en dat het morgen beter is. Als die wind nog maar even aanhoudt,  want dat is wel fijn.

De camping van vandaag is een Camping municipal in St-Maurice-de-Gourdans.  Het is een beetje vreemd,  want hij staat vol caravans en campers, maar er is geen sterveling aanwezig. Niet één!  Ben maar ergens gaan staan en zie dadelijk wel verder. Nadeel: de douche is op munten en die heb ik (nog)  niet. 


Afstand vandaag : 73km
Afstand totaal : 1155km
Afstand te gaan volgens boekje: 403km Hoogtepunt van de dag : wind mee!

Morgen waarschijnlijk meer foto's, want ik moet weer klimmen. De uithijgpauzes zijn tevens dankbare fotopauzes.

Dag 13: Malheur au Thoirette

Eerst de post: @Janet: gisteren een pharmacie opgezocht om wat voor de benen te kopen. Kwam die griet met een Diclofenac zalfje aan. Helemaal goed,  mag thuis alleen op recept. Ik smeren,  weinig effect. Word ik, wakker vanochtend: benen als nieuw. Wereldspul. Goede Tip! @Marielle: nee ik fotografeer niet zo graag mensen.  Helemaal niet met mn telefoon (daar maak ik idd alle foto's mee),  omdat dat vereist dat ik nogal dichtbij kom. Met een 300mm telelens heb ik geen moeite met mensen fotograferen, nu ben ik wat voorzichtiger ;-) @Gert: remmen zijn nog als nieuw. Voor m'n gevoel ga ik ook meer omhoog als omlaag,  hoewel vandaag de remmen even flink op hun donder kregen.  Daar dadelijk meer over.

Goed. De originele titel had 'Conde(n)s' geworden,  zij het niet dat ik vanavond niet in Condes overnacht,  maar in Thoirette.  In Condes bleken geen winkels te zitten,  in Thoirette wel. Helaas blijkt er alleen geen camping meer te zitten. Fail. Ik ben uiteindelijk uitgekomen in auberge de Thoire,  tot mijn grote genoegen. Ik kan hier namelijk ook eten en ontbijten en de bardame garandeerde me dat ik zo een biertje kon krijgen. Snel door typen,  des te eerder heb ik hem.

Het werden er vandaag 86, mede dankzij wat zoeken. De dag begon vooral nat en mistig (vandaar de woordgrap 'condens').

Laaghangende bewolking

Gisteren heeft het hard geregend met een hemelse lichtshow. Ik kon pas tegen 01:00 slapen.  Alles was zeiknat vanochtend (de tent nu nog steeds,  maar die wacht maar tot morgen).  Vanaf meter 1 ging het omhoog,  de klim van de dag.  Ging als een speer,  ik vermoed door mijn smeersels.

En Poligny werd kleiner, en kleiner...

Eigenlijk was ik in no-time boven,  maar ik was wel zeiknat van het zweet. Toen ik stond uit te puffen deed zich een mooi kodakmoment voor.

lachspiegel 

Daarna ging het verder als een speer. Het leek wel het Haagse Zuiderpark waar ik doorheen reed. Vlak,  onderhouden en geen verkeer. Wel een beetje regen.

Verderop lag een zogenaamd keteldal. Een Cirque zoals de Fransen zeggen. Ik moest volgens het boekje even kijken.

als dit een keteldal is, dan wel een met kokend water... 

Maar ik zag niet veel. Beetje hetzelfde als bij Snoqualme falls bij Seattle. Ook naartoe gereden,  alleen maar mist :-(

Vond het land een beetje op het Lake District in de UK lijken,  inusief de regen.

helemaal niet onaangenaam

Maar snel weer door voor......

Lijkt niet hoog, maar fiets er eerst zelf eens naartoe

Mijn eerste col! Hierna begon het feest. Een enorme afdaling gevold voor een dito klim. Ik heb het hoogste punt van de route behaald volgens het boekje, ergens in een dorp verderop. Hierna ging het bergaf (in positieve zin).

Stuwmeer

Langs het stuwmeer,  langs de dam. 'Een bezichtiging waard' . M'n zuster op een houtvlot (sorry Es); ik reed dik 50 en was echt niet van plan dat op te geven voor een dam. Hoe heerlijk is het als je maar 50kmh mag en je gewoon in overtreding op de fiets bent. Het duurde wel 5 kilometer.

Erg mooi

Het begint hier serieus mooi te worden. Morgen rij ik Rhône-Alps in en volgens het boekje begint daar Zuid Frankrijk (lees,  het weer moet beter worden omdat ik ten oosten van het Central Massif kom,  dus uit de Jura).  Voorlopig wordt er weer regen voorspeld dus ik moet het nog maar zien.

Afstand vandaag : 86km
Afstand totaal : 1082km
Dieptepunt van de dag : deze categorie schrap ik omdat ik niet als een zemel wil overkomen.
Hoogtepunt van de dag : m'n eigen kamer,  douche en eten in een goed restaurant. Eind goed, al goed.