Dag 7: 6.1

Bon soir mes amis,  comment allez vous?  Met mij prima. Afgezien van een kleine uitdaging heden middag,  maar daar dadelijk meer over.

Vanochtend rond 7u mijn weg langs de Moezel vervolgd. Natuurlijk eerst mijn pension-hospita betaald,  die met Duitse zakelijkheid emotieloos de handeling voltooide. Kon geen glimlach vanaf. M'n bidons wilde ze wel vullen. Ik denk met toverwater. Wat een naar mens. Ik verdenk haar er ook van mijn fietsdag te hebben betoverd. Enfin,  het Moezelpad: rivieren zijn cool omdat ze vlak zijn. Het eerste stuk was als door een strijkijzer bewerkt en ik kon een redelijk gemiddelde neerzetten.

De Moezel, voordat hij La Moselle gaat heten

De Moezel (en het pad)  voeren naar Frankrijk. Niet helemaal,  want de Moezel ontspringt in Frankrijk. Hij voert naar Koblenz waar hij opgaat in de Rijn.

Iets wat me bijzonder opviel was dat ik langs de spoorbaan eerst station Perl voorbij ging,  en toen station Apach. Ik vraag je. Voor de minder technischen onder ons: voeg er een Linux- en mysql server aan toe en je hebt het platform waar 80% van 's wereld websites op draait.

In Frankrijk,  zo had ik gelezen,  stond vlakbij de Moselle een kerncentrale. Ik had hem al vaak op foto's gezien,  en nu ook in het echt.

De cloudgenerator nabij Catenomme

Een immens ding met vier koeltorens. Schijnt 8% van Frankrijk van prik te voorzien volgens mijn routeboek.

Bij Catenomme nemen we afscheid van de rivier en gaan wede heuvels in. En serieus ook. De route gaat over Franse B wegen en ik had al zo' n donkerbruin vermoeden dat er nog al wat verkeer kon rijden. Ik heb dus mijn radioactief gele shirt maar aangetrokken.

Hier lach ik, maar dat is alleen voor de foto

Ik kom op vliegende beesten over als mega-stamper of super-meeldraad want ik had heel wat van die jongens op mijn shirt. Trouwens,  ik lijk wel te lachen,  maar ging ondertussen kapot tijdens het fietsen. Het duurde tot 12:30 voor ik In mijn ritme zat. De titel van vandaag (6.1) slaat op de snelheid die ik moet houden voordat ik omval. Hoe ik dat weet?  Keer of 30 uitgeprobeerd denk ik. Ik moest mezelf omhoog slepen. Het had met fietsen weinig meer te maken.

Aan de top van een van de klimmen bevindt zich een onogelijk etablissement waar ik een bakkie heb gedaan. Daarna ging het een stuk beter.

Un café noir svp

Het punt was namelijk dat ik nog zo ver moest. Op 97km afstand zat de eerstvolgende camping volgens het routeboekje.  Ik verdenk die toverkol van vanochtend van het wegtoveren ervan,  want mooi geen camping te vinden. Tweede alternatief: op 150km. Nou ja vooruit dan maar. Niet wetende dat het ging regenen en er een vreselijke zuidenwind zou opsteken waagde ik de poging.

Veel akkerbouw onderweg

Lorraine,  want zo heet het hier,  is maar saai. Veel akkerbouw en grote open vlakten die golvend in het land liggen.  Ideaal voor een tegenwindje kracht 4. Niet tegenaan te fietsen.

En dan ook nog tegenwind... 

Onderweg nog een bakker aangedaan en daar wat noodrantsoenen ingeslagen. Ik had bijna niets meer. Op een chocoladebroodje en een erg lekkere bol met 'tonijn' (en kaas, tomaat, augurk en ei) heb ik het uiteindelijk gehaald.

Revitaillering

Het was een helse tocht,  met dank aan het gebrek aan campings, het eindeloos omhoog fietsen en de tegenwind. Ik ben uiteindelijk om 19:00 (twaalf uur later)  aangekomen op een camping in Vic-sur-Seille,  150km verderop. Dat zijn dus twee dagen in één. Morgen geen wekker en we zien wel hoe ver we komen. 50km lijkt me meer dan genoeg. Tot dan!

eind goed, al goed

Afstand vandaag : 150km (!)
Afstand totaal : 664km
Dieptepunt van de dag: mwoa,  het viel eigenlijk nog wel mee
Hoogtepunt van de dag : de douche van zojuist