 |
| speelhonk annex wasdroogruimte |
Het lijkt wel een schoollokaaltje in midden Afrika met die bankjes en stoeltjes. Gelukkig is het warm en droog dus kan de was er ook drogen. Ik wil morgen namelijk weer mijn radioactieve kanarieshirt weer aan.
Heb ook de Surly getweakt: mijn stuurbocht heb ik wat.. tja, hoe zeg je dat... omhoog gedraaid zodat ik wat lekkerder 'hang' in mijn stuur.
 |
| Hij hangt lekker |
Het voelde direct als een andere fiets. Benieuwd hoe het op de lange afstand voelt.
Lunéville is wat groter als ik dacht. De camping, waar ik éénvijfde van het totale gastenbestand uitmaak, ligt naast een immense kasteeltuin, behorende bij een immens kasteel.
 |
| Dit had ik niet verwacht |
 |
| dit evenmin |
In Lunéville was braderie. Lees: ouwe zooi langs de kant van de straat en hier en daar een eetstalletje. Ik heb me ingehouden maar kon een gerookte hamschijf natuurlijk niet laten liggen. Als 'ie het haalt wordt het m' n avondmaal.
 |
| Une braderie |
Hier in Lunéville zijn ze geobsedeerd door grafmonumentenspeciaalzaken. Ik heb wel vier of vijf van zulke winkels gezien. Sommigen hebben speciale aanbiedingen:
 |
| Een koopje, en ik kan het weten |
Op de terugweg in het park was ik maar wat blij dat ik nog niet op de fiets zat:
 |
| hé Bob wat ben je nat (voor de kenners) |
De fontein is in no time leeg met deze wind. En nee, hij staat niet verkeerd afgesteld. Het waait nog steeds :-(
Ik heb hier op de camping inmiddels kennis gemaakt met twee andere fietsers die beiden 'mijn' route rijden. Allebei willen ze langs Mont Ventoux. Hmm, brengt me op een idee. Als het 'past' zoek ik daar een camping, dump ik m'n bepakking en ga ik hem beklimmen. Ik ga de tijd maar niet bijhouden want dat levert me denk ik een levenslang complex op :-)
Het valt me op hoeveel aanspraak je hebt als fietser; nooit gedacht en nog leuk ook. In Gerolstein een knettergekke ADHD-Duitser op een stadsfiets met een berg bepakking, niet normaal. Mager als een lat, ongetwijfeld vrijgezel en waarschijnlijk nog bij pa en ma inwonend. Hij was ergens in de veertig en leerde me nog een mooie uitdrukking toen hij me wees op een steile helling: 'Da fangt die Kacke erst richtig an zu dämpfen' oftewel: daar krijg je het zwaar mannetje. Bleken trouwens profetische woorden. Hijzelf nam liever een omweg van Bonn naar Gerolstein. 'Waarom' vroeg ik hem? 'Ach', antwoordde hij: 'anders ben je zo vroeg weer klaar'. Hij kwam om 20:00u aan op de camping. Wat 'ie at onderweg? Handjevol nootjes. De malloot.
Ben dus niet naar Nancy gegaan. Beetje uitrusten voor de tent kan ook geen kwaad. Ik wil morgen weer een stevig stuk rijden dus moet frisse benen hebben. Tot dan!
4 opmerkingen: