Dag 11 en 12: York - Newcastle - Ijmuiden - Rijswijk

Zo, wat een luxe, een laptop! :-)

Yep, ik ben weer thuis. Na het verlaten van mijn kamer heb ik eerst een rondje in de buurt van York gefietst. Het was heerlijk weer, maar wat broeierig. Ik heb een tijdje langs de Ouse gezeten; de rivier die door York stroomt. Naast de rivier ligt een mooi stukje natuur; een schril contrast met de drukte van de stad zelf.

kan zo op een ansichtkaart

Ik had de trein van 13:08 naar Newcastle maar was wat te vroeg op het station. Wel, wat wilde het toeval (het was vast voorbestemd): er zat een pub met 12 'cask ales' op de tap. Precies, ik hoef toch niet meer te fietsen vandaag :-)

Ook tussen Newcastle en Tynemouth staan ze, nu in een kleurtje

Met twee pints in mijn kraag -een IPA en een Oatmeal-stout (ook mijn eerste ooit) - vertrok ik met de trein naar Newcastle. Buiten een blaas op spanning verliep de treinreis aardig. 'Aardig' omdat er 8 20-jarige-veel-te-luidruchtige-Newcastlese-dames het nodig vonden de trein te terroriseren met geschreeuw, gezang en op het laatst met muziek.

De schrik sloeg me een beetje om het hart toen bleek dat de ferry-terminal zo'n 10 kilometer van het treinstation ligt. Prettige planning, firma Newcastle. Bleek dat ik wel degelijk nog een stukje mocht trappen. En ook in Newcastle doen ze het liefst niet aan fietspaden (en al helemaal niet in de buurt van treinstations) waardoor ik op een veel te drukke weg, door een veel te heuvelig Newcastle richting boot kon stoempen. Er zitten daar gewoon wegen met 7% stijgingspercentage. -Nog altijd met volle blaas, ik ga nou eenmaal niet zo snel tegen een gevel staan.

Gelukkig vond ik zo'n 4 kilometer voor de ferry route 72, die wél door het struweel ging. Nadat ik mijzelf snel zo'n 1,5 liter lichter had gemaakt ging het rijden ook een stuk vlotter. Het bijkomende voordeel van de route was dat de ferry inmiddels stond aangegeven. Zonder al te veel moeite (uiteraard reed ik nog verkeerd) bereikte ik de terminal, waar ik dankzij de regen en oplettende beambten niet langer dan 2 minuten oponthoud had en snel te boot op mocht: "Cycle like hell boy, or you'll get wet". Dat hoefde hij geen tweede keer te zeggen.

Bijna thuis - maar nog niet helemaal

Eenmaal op de boot snel mijn hut opgezocht en om 19:00u met de wildlife officer op het panoramadek aan de voorkant van de boot turen naar zee-zoogdieren. Die dingen beginnen nog een rol in mijn leven te spelen aangezien ik er op de heenreis ook al op geattendeerd werd. De boot heeft iemand van stichting ORCA aan boord die twee weken op- en twee weken af is om op gezette tijden naar dieren te loeren. "Zal wel" zul je denken, maar die ochtend waren door haar collega 3 dwergvinvissen, witsnuitdolfijnen en bruinvissen (nee - niet op het toilet) gesignaleerd. Die kans laat ik me natuurlijk niet ontgaan en ik doneer met liefde een uurtje reistijd (wat moet je anders) om de zee af te speuren. Welnu, het klinkt romantisch, maar toen ik na 45 minuten nog geen zeebeest had gezien, ikzelf twee stalpoten had en voor mijn gevoel het vriespunt had bereikt ben ik naar binnen gegaan. Ik weet zeker dat ze kort hierna allerhande zee-wezens hebben gespot, want zo gaat dat nou eenmaal als je je hielen licht.

Ziet u iets?

Kort na deze zee-verkenning ben ik mijn hut ingekropen en er vanochtend om 8 uur weer uitgewandeld.

Toe mijn telefoon weer signaal (en internet) had, bleek dat het ontvangstcomité uit 3 personen bestond: Fred, die mij in Ijmuiden zou oppikken en Oscar en Jan die in Noordwijk om mij zouden wachten. Helaas hebben ze alledrie wat langer moeten wachten dan gepland was omdat ik met een uur vertraging van de boot af mocht. Geen idee waarom, want normaal geniet je als fietser het privilege om als eerste áán- en ván boord te gaan. Vandaag niet en wij pedalero's moesten tot het bittere eind in het ruim van het schip lijven wachten. Heerlijk in de dieseldamp, tegen een temperatuur van zo'n graad of 30. 

Samen met Fred reed ik door Kennemerland naar Noordwijk. Het was echt zomers weer, met een mooie blauwe hemel. Ook aan het overige 'verkeer' kon je merken dat het zomers was. hordes fietsers. Het is opletten geblazen: voor je het weet lig je onder een rücksichtslos links-afslaande bejaarde of  rij je jezelf klem tussen twee bakfietsen met kinderen in het vooronder. Een uurtje later dan gepland bereikten we het rendez-vous punt in Noordwijk, waarna de rit met z'n vieren verder ging. Ik deed iedereen een groot plezier met mijn tempo: bergop was het echt over met mijn beenspieren, waardoor de snelheid ruim onder de normale snelheid van de heren lag.  Het maakte ze niet uit en we maakten er een rustige tourtocht van. Zo tegen 14u was ik thuis van mijn niet-zo epische Engeland tocht. 

Wat ben ik te weten gekomen: Engeland is fantastisch, maar dat wist ik eigenlijk al. Heerlijke pubs elke 500 meter, f-a-n-t-a-s-t-i-s-c-h-e bieren, aardige-, beleefde mensen en vreselijke fietspaden, als ze die al hebben. Engeland is gewoon geen fietsland. Althans, het is maar wat je gewend bent. Ik besef me dat we in Nederland zó enorm verpest zijn. Ik ga met liefde terug, maar dan met de auto, motor of bromfiets. Sowieso wil ik dit najaar wil ik de West-Higland way lopen, dus voeg 'te voet' ook maar toe aan het lijstje. 

Tot de volgende keer :-)

Ronald

bonus-bonus fotos:

Eieren koken: ideaal voedsel voor onderweg en elke B&B heeft 'Tea and coffee making facilities'

Vinkenflatgebouw

Ik op een 'Bowls' veld. Dit is grasveld 2.0, een niveau dat mijn vader jaren heeft nagestreefd, maar door 3 kinderen en een hond nooit heeft bereikt :-)

Veel vreemde vogels onderweg

Tijdens een van mijn vele werkbezoeken

Mooi citaat. Waarheid als een koe

Dag 10: York (2)

Vandaag wakker geworden met regen tegen het zolderraam. Het was echt hondenweer en ik ben wat langer in bed gebleven omdat naar buiten  gaan niet echt im frage was.

Heftig tikt de regen tegen 't zolderraam 

Toch de moed maar gevat en mijn regenjas aangetrokken en naar het station vertrokken. Als je vooraf  een treinkaartje koopt,  scheelt het minimaal de helft met wanneer je het op de dag zelf koopt. Omdat ik morgen naar Newcastle moet voor de boot had ik het kaartje toch nodig. Zo gezegd zo gedaan,  kaartje in de pocket en wat foto's op het station gemaakt.

Miniatuurtrein? 

Daarna door jaar het York railway museum. Het grootste treinmuseum ter wereld. En inderdaad,  er stond nogal wat zeg. Erg leuk om al die enorme dingen van dichtbij te zien.

De Mallard,  de snelste stoomtrein ooit 

Na het museum snel op proef-excursie gegaan. Mijn eerste Oyster stout gedronken (gebrouwen met oesters,  ongeschikt voor vegetariërs)  en God weet wat ik  nog meer naar binnen heb gegoten.

In één pub las ik een artikel over fietsen in de UK. Lees even mee vanaf mijn duim aub.

19k dooie fietsers??? Wtf! 

Hmm,  blij dat ik even niet meer fiets hier :-)

Geholpen door de inname tijdens mijn pubbezoeken besloot ik heel baldadig om via het winkeltje van de York Minster de kerk naar binnen te glippen. De reguliere entree is £10 en ik heb zo ook mijn principes. Kerken horen gratis te zijn.

Eigenwijs als ik was besloot ik eenmaal binnen een groep mensen te volgen,  niet wetende dat ik een kerkdienst ingelokt werd. Ik denk het de straf was die ik moest betalen voor mijn baldadigheid. 

 Ik heb hierdoor de avondmis van 17:15 meegemaakt vanaf een heel bijzondere plek. Het viel nieteens tegen: een koor deed de zang en met 45 minuten (en een blaas op knappen)  stond ik weer buiten. 

Was best bijzonder 

Ik heb snel een volgende pub opgezocht om te kunnen plassen (en nog een pint te proberen). Hierna was het genoeg. Ik ben terug gelopen naar de B&B (die trouwens helemaal geen breakfast heeft,  dus eigenlijk gewoon een B is) en daar wat eenvoudig supermarkt - avondeten naar binnen gewerkt.

En het weer? 

Zo was het vanmiddag 

En zo schijnt de zon weer op mijn zolderraam 

Morgen naar Newcastle,  van daar de boot terug naar Ijmuiden. Maandag laatste etappe: Ijmuiden - Rijswijk. Heb er zin in!

Tot morgen, 

Ronald 

Tot slot:

De tour blijkt langs de straat waar mijn B zonder  B aan ligt te komen

En dat was de plaatselijke parochie ook al opgevallen 

En waarom ook niet

Dag 9: York

Vandaag een rondje Scarborough gedaan met de fiets. Het blijkt dat Scarborough twee baaien heeft: North- en Southbay. Het was prachtig weer. Even dacht ik nog: had ik niet moeten gaan fietsen vandaag. Ik ben blij dat ik het niet heb gedaan, mijn achillespees speelt me parten.

North Bay 

  

South Bay 

Om 10:50 had ik de trein naar York. De trein rijdt door naar Liverpool en bestaat uit 3 delen. In deel C is ruimte voor fietsen. Gisteravond had ik al een kaartje gekocht een een plaats voor mij en Surly gereserveerd. 

Gereserveerd en toch in de rij staan voordat de deuren open gaan... 

Aangekomen in York door naar de B&B dat een soort Polen-hotel blijkt te zijn. Ik slaap 3-hoog op zolder.  Boeit niet,  ik ga toch de stad in. 

En hoe ik de stad in ging: Ik begon met een werkbezoek aan een collega:

Yorkshire brewery pub

Nadat ik de lokale India Pale Ale had geproefd ging ik door naar het York Castle Museum. Een verzameling van oude artefacten en gebruiken uit Yorkshire. Buiten het museum zie je de restanten van het oude kasteel waar het museum zijn naam aan ontleent. 

De Kasteelruïne 

Binnen zie je hele andere dingen. Voor de kenners onder ons: een originele Pong! Je kon er nog op spelen ook. 

Niet Ping, maar Pong

Dit is niet echt met Yorkshire verbonden natuurlijk; dit was een tijdelijke tentoonstelling over speelgoed. 

En verdomd,  ineens wist ik waar die debiele fiets- afbeelding uit Driffield vandaan kwam:

Get to the Choppa! (wederom voor de kenners) 

Een heuse Chopper! Volgens mij hadden we thuis vroeger ook zo'n ding; een paarse

Zeker weten doe ik het niet, maar ik zou er wel weer een willen. Voor de heb. 

Yorkshire heeft het fietsvirus redelijk te pakken: dag 2 van de Tour de France 2014 gaat door York en dat zullen we weten ook. 

Fietspropaganda 

Het zijn niet alleen de stickers, maar ook de bieren moeten er aan geloven. 

7 IPA's op een rijtje 

Dit is de vangst van de dag; de linker drink ik niet op. Die is te mooi: Bicycale. Hoe verzin je het.  De rest.... tja,  anders moet je ze maar meeslepen he ;-) Ik scoorde het zevental in een bierwinkel in York. In Nederland vind je met moeite een goede IPA,  hier zo veel dat de keuze moeilijk is.

Boven de winkel. Zit een pub. Zonder twijfel zowel de coolste als duurste waar ik ooit was (met je £4,90 voor een biertje dat ik zelf beter maak) ! 

Moest ik een zolderpub stichten, dan zag hij er ook zo uit. 

Zo,  dat was de dag. Morgen meer York,  met een bezoek aan het Railway Museum en vast  nog veel meer pubs.

Tot morgen! 

Ronald 

Maar soms moeten ze nog wennen aan fietsen ;-) 

 

Dag 8: Beverley - Scarborough

Zo,  dag acht in de pocket. Wat ik dacht dat een makkelijk stukje zou worden werd door de wind,  regen, heuvels en mijn linker achillespees toch wat uitdagender dan me lief was.

Onderweg

De route reed vandaag een stuk door de Yorkshire Wolds. Ik wist niet dat die bestonden, maar ze bezorgden me vandaag weer wat fijn op-en-neer fietsplezier. 

Volgens Wikipedia:

The Yorkshire Wolds are low hills in the counties of East Riding of Yorkshire and North Yorkshire in north-eastern England. The name also applies to the district in which the hills lie.

Daar is geen woord aan gelogen. Als je het artikel verder zou lezen, dan zie je dat Driffield de grootste stad in de Wolds is. Bij het binnenrijden zie je dat ze zich 'Captial of the Wolds' noemen. De route ging niet door het centrum,  maar het leek me een aardige stad. 

In Driffield doen ze ten minste moeite om fietspaden aan te leggen,  dat moet gezegd. Aan de manier waarop valt het nodige af te dingen,  maar de aanduidingen slaan echt alles. 

Serieus? 

Het is ofwel een kleuter ofwel iemand met een hekel aan fietsen in het algemeen geweest dit dit heeft gepresteerd. Hoe zou dat fietsen met ovale wielen? En wat voor postuur moet je hebben om lekker op dat zadel te zitten en ook nog bij het stuur te kunnen? En gaat u hier maar direct de bossage in.

Het ook weer sluiten op straffe van £1000

Ik mocht vandaag een paar keer de treinbaan oversteken. Blijkbaar hebben ze hier liever geen auto's op het spoor,  dus is de boel afgesloten met een hek. Fietsers en wandelaars mogen er wel door. Ik had het ook al eens in Duitsland, maar toen moest ik zelf ook echt de controlekamer bellen. Een man opende toen op afstand het hek voor me.

Wat ik al zei: er zaten wat heuvels op de route. Je zweet je te pletter omhoog, maar heel soms (héél héél soms) is het afbeulen de moeite waard. 

16% downhill = :-)

Als je bovenstaand bord ziet bijvoorbeeld. Als het asfalt dan ook nog nieuw blijkt te zijn, dan nodigt het wel uit hoor. Jammer van die bochten in de weg. Als m'n remblokjes nog niet ingelopen waren,  dan zijn ze het nu wel. Dat was een serieuze afdaling. Het is net als een pretpark: je staat een uur in de rij en bent met 1 minuut klaar met de attractie. Zo geldt dat ook voor omhoog fietsen. 

Goed,  terzake. Ik stop met fietsen. Ik ben in Scarborough en ik moet nog zeker 160km naar Newcastle. Dat zijn de vrijdag en zaterdag. Nu is het zo dat ik al dagen door prutweer rij, en het morgen fantastisch weer wordt. Zaterdag daarentegen, verwacht men een soort van apocalyptische regenval met overstromingen, hagel en meer van die gein. Zondag heb ik de boot terug. Dat geeft me de optie om morgen heel hard door te trappen en het in één dag te doen (maar dat gaat met mijn kont, benen en inmiddels ook mijn linker achillespees niet gebeuren) of het geeft me de optie om een mooie dag te fietsen en zaterdag weer fijn door de regen te gaan. Gaat ook niet gebeuren. 

Dus het wordt optie drie:

Ik ga zo Scarborough verkennen en als het me bevalt blijft ik hier twee nachten; het wordt mooi weer en het ligt aan zee. Als ik Het hier  wel geloof dan neem ik morgen de trein naar York en overmorgen of zondag de trein naar Newcastle. 

Dat geeft me heerlijk de gelegenheid om wat bij te komen en 's avonds niet om 20u in bed te hoeven liggen. En minder fietsen = meer Ales uitproberen :-) 

Wordt vervolgd!

UPDATE 21:09:
Ik heb de trein naar York geboekt voor morgen en een B&B voor twee dagen in York. Dat wordt relaxen en het Railway museum bezoeken! 

Tot morgen, 

Ronald 

Bonus foto's :

Dit spul spuit ik in m'n bidons. Nu smaken ze niet alleen naar chloor (probeer het kraanwater in de UK maar eens) maar ook naar zwarte bessen. Best lekker (als je die chloor wegdenkt ;-) 

Het is me gelukt,  ik heb een vijgenboom gevonden; één van mijn afwijkingen in het buitenland. Normaliter wordt de boom ontdaan van zijn vruchten en stop ik me vol. Deze waren niet rijp en de boom kreeg clementie. 

So many Ales,  so little time. Ik heb hier een Sierra Nevada Brewery Pale Ale gescoord! Erg zeldzaam bij ons en hier in een supermarkt in een gehucht. Zucht. 

Dag 7: Lincoln - Beverley

Vandaag ben ik veilig aangekomen in Beverley. Gisteren ben ik Lincoln nog even ingegaan. Lincoln heeft een imposante kathedraal, hoog op een stuk rots. Ik ben er naartoe gelopen en voordat ik boven was stonden mijn kuiten in lichterlaaie.

Pittig straatje 

In de kathedraal tradt een koor op,  zo stond  op een bord voor de deur. Toegang vrij. Toen ik binnen kwam pakte de muziek mee direct; niet van die "U zij de glorie" meezingers,  maar iets heel licht,  in mineur. Het kerkorgel moet uit een tijd komen dat er nog geen electrische versterking mogelijk was: dat ding vulde moeiteloos de ruimte met geluid en de bas deed de stoeltjes trillen. Het was erg indrukwekkend.

In de kathedraal - indrukwekkend

Genoeg over gisteren,  door naar vanochtend. Ik hoefde niet echt te twijfelen of ik vandaag m'n regenkleding zou aandoen... Toen ik wakker werd regende het al, en volgens de ontbijttelevisie bleef dat ook zo de rest van de dag. Ik dus in mijn volle outfit op pad. Ik heb geleerd van mijn tocht naar de middellandse zee: daar reed ik in een poncho van de Decathlon.

Toen

En..

Nu

Zie je,  ik lach zelfs. De regen doet me niets meer. Okee,  ik zweet als een otter,  ik zie niets omdat mijn bril bergop beslaat en mijn koptelefoon doet het niet meer,  maar verder niets aan de hand.

Yorkshire! 

Vandaag ging de route over heuvels en door dalen. Continu. Het was erg anstrengend en dat komt voornamelijk omdat mijn benen nu toch wel een beetje leeg zijn. De benen zijn overigens nog nieteens het ergste, dat is mijn derrière. Dat is na zes dagen van zes uur in het zadel nogal beurs. En dan dat behektste zadel van me. Wanneer gaat dat nou eens lekker zitten?

De route heeft vandaag meerdere malen de term 'fietsroute' ernstig beledigd. Zo heb ik een aantal kilometers over een tractorpad gereden (ik ging op een haar na onderuit),  ik heb over gras mogen rijden en vlak voor de finish leidde de belediging over een gravelpad vol met gaten, die weer vol water stonden. 

Jazeker, dit is de route

Tegen het einde van de rit moest ik de Humber over; een flinke rivier. Ik heb de Humber Bridge al weet ik hoe vaak gezien vanaf de noordkant. Nog nooit vanaf het zuiden en ik ben er ook nog nooit overheen gereden. Hij is 43 meter boven zeeniveau kan ik je nu melden en hij is héél erg groot. Dat was voor mij wel even een 'momentje'.

De Humber Bridge 

Na redelijk wat gestoemp (het was vandaag op het laatst echt op) kwam ik bij de B&B. Ik dacht eerst dat ik me vergiste, want het pand blijkt ook een winkel te zijn.

B&B/Curiosa/gallery/koffie 

Het is een zeer merkwaardige bedoeling. Ik slaap boven de winkel en moet als ik naar buiten wil door diezelfde winkel. Toen ik aankwam was de winkel dicht. Ik dacht gelijk "nee toch,  zal toch niet", maar na wat aanbellen kwam een soort Walter de Rochebrune naar beneden om me binnen te laten. Aardige vent,  daar niet van,  maar volgens mij een sjaggeraar die overal geld aan probeert te verdienen.

Kreeg bij aankomst direct verhaal te horen dat het huis van de zoon van z'n vriend is afgebrand en dat de bewoners van boven uit het raam zijn gesprongen. Dat is al het tweede horrorverhaal op rij

Ik ben benieuwd waar ze me morgen mee verwelkomen. Ik hoop iets met zombies :-) 

Morgen gaat het naar Scarborough. Het wordt een kort dagje omdat ik ga proberen mijn zitvlak wat te ontzien. Het weer is morgen ook nog niet top, maar vrijdag des te beter,  met gunstige wind! Dan haal ik het wel in.

Tot morgen! 

Ronald

Dag 6: Holbeach - Lincoln

Vandaag ben ik officieel halverwege qua dagen. Of dat ook qua kilometers geldt weet ik eigenlijk niet eens. Ik hoop het wel,  anders wordt het aanpoten.

Vandaag een korte update en wel hierom: de eerste 70km gingen als een dolle. Die waren voor ij voor ik er erg in had. Omdat het zo lekker ging ben ik maar weinig gestopt. Er was ook weinig aanleiding tot stoppen: ik reed nog steeds door eeuwen geleden van de zee teruggepikt veengebied,  zo las ik vanochtend.  Je zou zweren dat je in Noord-Holland rijdt. Erg saai.

Vanochtend koninklijk ontbeten,  met nog voor het ontbijt een appelkoek, een minimaal dubbele hoeveelheid ontbijtgranen en daarna 'the full'. Moet zeggen dat ik daarna toch ook wel wat full zal.

Doet me denken aan hoe we vroeger in B&Bs in Schotland zaten

One heart attack on a plate please 

Na het vullen van de bidons snel van acquit gegaan. 

De eerste grote stad op de route was Boston. Zag er vanaf de fiets aardig uit,  met een heuse kathedraal, zoals veel van de steden hier hebben. 

Boston cathedral

Daarna langs ogenschijnlijk eindeloze kanalen; die hebben ze hier dus ook. Het voordeel van die dingen is dat ze vlak zijn. Het nadeel is dat je vaak onbeschut rijdt en dat het best saai is. Vandaag is zo'n grijze dag en dat helpt niet echt in dit landschap. Ik ben nog alleraardigst tussen de buien doorgekomen; her en der was de straat flink nat met plassen. Ik heb mijn rain-gear nog niet uit hoeven te pakken. Dat gaat morgen ben ik bang wel anders zijn. 

Ook Kraftwerk wist het al: der Fahrbahn ist ein graues Band, weisse Streifen,  grüne Rand

De laatste kilometers waren stoempen. Harde wind op kop en mijn gebeden om nu eindelijk dit pseudo Hollandse landschap te kunnen verlaten werden beantwoord met wat kuitenbijters. Ik heb het marshland achter me gelaten en ga richting Noorden over verhard maar heuvelig terrein.

Hij de B&B was niemand, maar ze verwachtten me al.

Attent

Er was niemand aanwezig. Maar een meneer door de telefoon wees me op de brievenbus met daarin de envelop met sleutels. Ik kreeg een verhaal erbij; over hoe hij een niertransplantatie had gehad en  door de bijwerkingen blind was geworden en daarom dus niet persoonlijk aanwezig kon zijn. Okee...  Hij was verder bijzonder aardig en attent. Hij zei (en dat vond ik wel sneu) "see you tomorrow at breakfast". Hmmm... 

Tot morgen!  Het wordt een lange dag naar Beverly waar ik de volgende B&B heb geboekt (plm 105km). Het weer wordt slecht en ik krijg weer wat heuvels. 

M'n update zal daardoor wat later komen denk ik. 

Ronald