Dag 7: Lincoln - Beverley

Vandaag ben ik veilig aangekomen in Beverley. Gisteren ben ik Lincoln nog even ingegaan. Lincoln heeft een imposante kathedraal, hoog op een stuk rots. Ik ben er naartoe gelopen en voordat ik boven was stonden mijn kuiten in lichterlaaie.

Pittig straatje 

In de kathedraal tradt een koor op,  zo stond  op een bord voor de deur. Toegang vrij. Toen ik binnen kwam pakte de muziek mee direct; niet van die "U zij de glorie" meezingers,  maar iets heel licht,  in mineur. Het kerkorgel moet uit een tijd komen dat er nog geen electrische versterking mogelijk was: dat ding vulde moeiteloos de ruimte met geluid en de bas deed de stoeltjes trillen. Het was erg indrukwekkend.

In de kathedraal - indrukwekkend

Genoeg over gisteren,  door naar vanochtend. Ik hoefde niet echt te twijfelen of ik vandaag m'n regenkleding zou aandoen... Toen ik wakker werd regende het al, en volgens de ontbijttelevisie bleef dat ook zo de rest van de dag. Ik dus in mijn volle outfit op pad. Ik heb geleerd van mijn tocht naar de middellandse zee: daar reed ik in een poncho van de Decathlon.

Toen

En..

Nu

Zie je,  ik lach zelfs. De regen doet me niets meer. Okee,  ik zweet als een otter,  ik zie niets omdat mijn bril bergop beslaat en mijn koptelefoon doet het niet meer,  maar verder niets aan de hand.

Yorkshire! 

Vandaag ging de route over heuvels en door dalen. Continu. Het was erg anstrengend en dat komt voornamelijk omdat mijn benen nu toch wel een beetje leeg zijn. De benen zijn overigens nog nieteens het ergste, dat is mijn derrière. Dat is na zes dagen van zes uur in het zadel nogal beurs. En dan dat behektste zadel van me. Wanneer gaat dat nou eens lekker zitten?

De route heeft vandaag meerdere malen de term 'fietsroute' ernstig beledigd. Zo heb ik een aantal kilometers over een tractorpad gereden (ik ging op een haar na onderuit),  ik heb over gras mogen rijden en vlak voor de finish leidde de belediging over een gravelpad vol met gaten, die weer vol water stonden. 

Jazeker, dit is de route

Tegen het einde van de rit moest ik de Humber over; een flinke rivier. Ik heb de Humber Bridge al weet ik hoe vaak gezien vanaf de noordkant. Nog nooit vanaf het zuiden en ik ben er ook nog nooit overheen gereden. Hij is 43 meter boven zeeniveau kan ik je nu melden en hij is héél erg groot. Dat was voor mij wel even een 'momentje'.

De Humber Bridge 

Na redelijk wat gestoemp (het was vandaag op het laatst echt op) kwam ik bij de B&B. Ik dacht eerst dat ik me vergiste, want het pand blijkt ook een winkel te zijn.

B&B/Curiosa/gallery/koffie 

Het is een zeer merkwaardige bedoeling. Ik slaap boven de winkel en moet als ik naar buiten wil door diezelfde winkel. Toen ik aankwam was de winkel dicht. Ik dacht gelijk "nee toch,  zal toch niet", maar na wat aanbellen kwam een soort Walter de Rochebrune naar beneden om me binnen te laten. Aardige vent,  daar niet van,  maar volgens mij een sjaggeraar die overal geld aan probeert te verdienen.

Kreeg bij aankomst direct verhaal te horen dat het huis van de zoon van z'n vriend is afgebrand en dat de bewoners van boven uit het raam zijn gesprongen. Dat is al het tweede horrorverhaal op rij

Ik ben benieuwd waar ze me morgen mee verwelkomen. Ik hoop iets met zombies :-) 

Morgen gaat het naar Scarborough. Het wordt een kort dagje omdat ik ga proberen mijn zitvlak wat te ontzien. Het weer is morgen ook nog niet top, maar vrijdag des te beter,  met gunstige wind! Dan haal ik het wel in.

Tot morgen! 

Ronald