WHW Dag 4: Crianlarich - Bridge of Orchy

Vandaag bleek uitermate soepel te gaan en dat is maar goed ook,  want Fred heeft de gok gewaagd en is meegelopen. Op het laatst deed het hem zeer,  maar het moet gezegd: Chapeau.

Voor ik het verloop van de dag versla,  eerst een ode aan Haggis. Schapenmaag gevuld met -long, - hart,  granen en kruiden. Ik vind het geweldig. 's ochtends bij het ontbijt,  al een keer als snack op een pizza,  maar gisteravond voor het eggie: een enorme plak bovenop "neeps and 'tatties". Misschien dat het lopen daarom zo goed ging.

'Ben Haggis' 

Het was een stralende dag vandaag. Na een koud begin kwam al snel het zonnetje door en werd het zowaar nog warm ook.  De route gaat officieel niet door Crianlarich. Hierdoor heb ik gisteren een stuk moeten afwijken van de route. De 'aftak' lag flink op hoogte,  Crianlarich niet. Oftewel: een afdaling. Dat zou omgekeerd betekenen dat we de dag zouden moeten starten met een hele nare klim,  terug naar de route. Gelukkig wezen vier andere wandelaars ons er tijdens het ontbijt (met haggis en bloedworst) op dat de WHW na zo'n 3 mijl de A82 zou kruisen. De A82 is de doorgaande weg,  en die is vlak,  comfortabel en uitermate geschikt om als alternatief pad te gebruiken. Zo gezegd,  zo gedaan.

De WHW voert door boerenland en geeft vandaag fantastische uitzichten. In onderstaande foto is de grootste berg,  'Ben Lui',  goed te zien.  Wat een mooie naam en wat een mooi uitzicht.

Ben Lui (maar dat zijn we allemaal wel eens) 

al snel bereiken we Tyndrum,  waar we worden uitgenodigd om een kopje koffie of koele dronk te nuttigen. Immers...  We zijn ondertussen helft! Althans,  500 stappen verwijderd van de helft. Echter,  500 stappen verder valt er weinig koffie te drinken. De dame van de receptie bleek het wc-gebouw aan het kuisen te zijn.

Geen koffie,  wel schone wc's

Gelukkig heeft Tyndrum een supermarkt (de laatste in 47km) waar men ook koffie en thee verkoopt. Na daar bijgetankt te zijn gaan we verder door het prachtige landschap.

Indrukwekkende joekels

Vijf kilometer voor het einde worden we ingehaald door een dame die oorspronkelijk in een groep van 4 deelnam. De erg zware etappe en het weer van gisteren hadden haar groepje uiteen geslagen. Twee waren nu met de bus,  de derde liep ergens mijlen achteraan met haar tong op haar schoenen. Of wij het gisteren ook zwaar vinden...  Nou madam,  reken maar.

Vlak voor Bridge of Orchy komt er laag een reddings helikopter over.  Gelukkig  niet voor  ons. Het hotel is verrassend modern en druk voor een negorij met zo weinig inwoners dat zelfs Wikipedia dat niet vermeldt. Onze kamer is om 14:30 nog niet klaar dus we drinken een bakkie thee in de lounge. Bevalt me prima hier.

Gipsvlucht WHW style

Morgen loodzware dag van 35 km met als bonus de Devils Staircase. Benieuwd waarom die zo heet :-)

Groeten!