Milngavie spreek je uit als 'Mill-guy'. Vraag me niet waarom, het zal wel uit het Gaelic komen. Het is een forensenstad 8km Noordelijk van Glasgow. Er gaat een boemeltje waarmee je er in 25 minuten bent.
 |
| Aan het einde van het tracé Glasgow - Milngavie |
Milngavie heeft zonder de WHW weinig bestaansrecht. Je ziet er overal wandelaars. Vanochtend waren ze (Fred en incluis) goed ingepakt: het regende. Het was een mistroostige aanblik toen we vertrokken, maar dat vergeet je rap wanneer je de stedelijke omgeving inruilt voor een wat meer bosrijke achtergrond.
 |
| Voorproefje van de Highlands |
Je loopt al vrij snel 'buiten' en het duurt niet lang voordat je de eerste kale heuvels ziet. Al vrij snel hield het regenen op en werd het erg aangenaam wandelweer. Bij tijd en wijlen zelfs wat warm omdat de zon zich ook even liet zien.
Halverwege de toch passeer je de Glengoyne distilleerderij en besloten om daar een kop koffie te scoren. Daar aangekomen was men net bezig de oude granen (voor kenners: de bostel) in een tractor met aanhanger over te laden. Nou, dat rook bekend! Precies als onze douche op zaterdag ochtend, wanneer ik daarin bier brouw!
 |
| Veevoer. Als die koeien, schapen en kippen niet lekker smaken... |
Die koffie bleken ze niet te verkopen. Wel veel whisky gerelateerde snuisterijen en uiteraard het spul zelf.
 |
| Dat geeft een mooi feestje! |
Bij de stokerij de gelegenheid te baat genomen om mezelf van het regenpak te ontdoen en de weg vervolgd.
De weg volgende route van een oude treinbaan en trouwe lezers van mijn blog weten dat dat vaak lang, vlak en comfortabel fietsen is. Voor wandelen geldt hetzelfde.
Op een steenworp afstand van Drymen kwamen we van het pad de weg opgelopen. Daar werden we aangesproken door een man die zei dat verderop springende zalmen te zien waren. 'Het was maar 500 yard'. Jaja, ik ken dat en ik vreesde het ergste. Maar, niet meer dan 100 meter verder begon een (overigens levensgevaarlijke) afdaling naar een waterval. Daar stonden al wat mensen te kijken. Of er wat te zien was? Nou en of. We hebben 15 minuten staan kijken naar hoe die beesten - zo lijkt het- umsonnst naar boven springen. Niet één haalde het. Ik heb er geen foto's van omdat ik te druk was met mijn Gopro. Die had ik op een lange stok gemonteerd ik hield hem zo'n meter boven het water. Ik heb de beelden nog niet gezien, maar daar moet wat moois tussen zitten. Er kwamen een paar ferme joekels precies voor de lens langs!
Na deze morele opsteker (vond het echt heel leuk) en het kwartiertje pauze zijn we doorgelopen naar Drymen.
 |
| Drymen, alwaar een biertje op straat je een halve rooie schijnt te kosten... |
Je wordt bij binnenkomst subtiel gewaarschuwd dat je op straat niet mag drinken. Geen probleem, we slapen in een Inn. Dat doen we wel binnen. Drymen noemt zichzelf gateway to East Loch Lomond, de oostzijde van Groot Brittannië's grootste zoetwatermeer. Morgen daar ongetwijfeld meer over omdat de route precies over de oostelijke oever voert. Tot dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten